اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری در کاهش ترس شب کودکان

. مقدمه: هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری در مقایسه با روش آموزش مادران در درمان ترس از شب کودکان است. روش: جامعه آماری، کلیه دختران هفت ساله پایه اول دبستان یکی از مدارس ابتدایی شهر یزد می‏باشد که دچار ترس از شب بودند. 30 کودک دچار ترس از شب به‏روش نمونه گیری خو شه ای انتخاب شدند و به‏صورت تصادفی در سه گروه بازی درمانی، آموزش مادران و گواه (ده کودک در هر گروه) جایگزین گردیدند. آزمودنی ها در گروه بازی درمانی طی شش جلسه هفتگی یک ساعته به‏صورت انفرادی تحت بازی درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفتند و در گروه آموزش مادران، سه جلسه آموزش گروهی هر دو هفته یکبار برگزار شد. در گروه گواه هیچ مداخله ای انجام نگرفت. پس از پایان مداخله ها، پس آزمون و سرانجام دو هفته بعد از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری اجرا شد. ابزارهای شامل مصاحبه ساختاریافته ترس از شب کودکان، پرسشنامه ترس از شب والدین، و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی بود. در تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس (اندازه های مکرر) استفاده شد. یافته‏ها: نتایج حاکی از اثربخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری در کاهش ترس از شب کودکان بود. به‏علاوه تفاوت میان گروه بازی درمانی با گروه آموزش مادران و گروه گواه، معنادار بود. نتیجه‏گیری: این یافته ها با پژوهش های پیشین همخوانی دارند، گرچه برخلاف برخی از پژوهش ها یافته های این پژوهش تاثیرگذاری روش درمانی آموزش مادران بر کاهش ترس از شب کودکان را تایید نمی کند.